อย่าคิดไปไกล เดี๋ยวไฟดูดตายไม่รู้ด้วย นึกถึงว่าวที่ไร หัวมันก็ส่ายไปสายมา สมัยเด็กก็มีการตั้ง mob เหมือนกัน แบบตั้ง mob ชักว่าว แต่ก่อนชักแต่ละทีก็ต้องมีการเตรียมการก่อน ต้องสร้างเครือข่ายทำว่าวววว เมื่อก่อนไม่ต้องมีทุนมากก็ชักได้ชักดี เด็กสมัยก่อนเขาทำว่าวกันอย่างไร อ่านไปเรื่อยๆก็จะรู้เอง เมื่อรวมสมัครพรรคพวกได้แล้ว ก็กระจายกำลัง บ้านเอ็งแม่เองเย็บผ้า ไปแอบหยิบด้ายมาหลอดนึง เอาตราสมอน่ะโว้ย ยี่ห้ออื่นไม่เอาเดียวขาด เดี๋ยวสายป่านขาด น้ำเลี้ยงไม่ถึงแล้ว mob ก็จะแตกกระจายแยกย้ายกลับถิ่น แล้วก็หาผ้าขาวบางมาด้วย ถ้าหาไม่ได้ก็ไปหามุ้งเก่าๆแอบตัดมาสักขนาดพอเหมาะ ส่วนเอ็งไปหาหลอดไฟ เอาหลอดนีออนน่ะเว้ยยย สมัยก่อนหลอดนีออนหายาก หาเสียๆที่เขาทิ้งขยะลำบาก หาไม่ได้ก็หาบ้านเหมาะๆแบบมีหลอดนีออนหน้าบ้านใช้หินขว้างมันซะเลย แบบขว้างระเบิด พอขว้างเสร็จ mob กระจาย อ้าวไม่กระจายได้ไง หลอด
ไฟตกใส่ก็เลือดอาบดิ ต่อมาก็เดินเตร็ดเตร่ไปหากระป๋องนม สมัยก่อนมีเยอะเอาไว้ใส่โอเลี้ยงเพียบ ไม่พอใจหมา เจอกระป๋องก็เตะอัดใส่หมาโอยยย สนุก แต่ไม่พอใจคนเตะใส่คงโดนตืบบแถวละแวกบ้านเมื่อก่อนเป็นหมู่บ้านทำขลุ่ย ทำกันเยอะ ทุกวันนี้ก็ยังทำกันอยู่แต่เหลือไม่เยอะแล้ว จากขลุ่ยไม้ไผ่ กลายเป็นขลุ่ย pvc ไปซะแล้วตามยุคตามสมัย คนแก่ๆที่ทำ ก็เสียชีวิตไปกันเกือบหมด ที่เหลืออยู่ก็ทำไม่ไหว อยากรู้ว่าเขาทำขลุ่ยกันที่ไหน อยู่ที่หมู่บ้านลาว อยู่ในกรุงเทพฯ นี่แหละ อุปกรณ์สำคัญสำหรับว่าว คือ ไม้ไผ่ ก็ได้จากนี่แหละวัตถุดิบมีเต็มไปหมด สมัยก่อนขลุ่ยเขาใช้ไม่ไผ่ทำ พอได้ไม้ไผ่มาก็ต้องเอามาตาก ก็ตากกันแถวๆถนน ตรอก ซอก ซอย อยากยิบบ้องไหนก็หยิบ ตานี้สิ่งที่เสียเงิน เพราะคงหาเก็บไม่ได้ต้องไปซื้อมา ก็หนีไม่พ้น กระดาษทำว่าว มีสีแดง สีเขียว สีเหลือง สีขาว แล้ววัสดุอีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือกาวหนังควายยยย เดี๋ยวนี้ไม่รู้หาซื้อที่ไหนได้อีก เห็นมีแต่กาวตราช้าง กาวชนิดนี้เป็นก้อนๆ สีน้ำตาลแก่ๆ เหม็นอย่าบอกใคร แต่รับรองติดได้ติดดี
ได้อุปกรณ์เรียบร้อย เดี๋ยวแยกแบบสูตรอาหารให้
1. ด้ายตราสมอ 1 หลอด
2. ผ้าขาวบาง หรือ ผ้ามุ้ง 1 ผืน
3. กระป๋องนมใช้แล้ว 1 กระป๋อง เอาตรามะลิ สมัยนั้นดังมากๆ นมตรามะลิ ใหม่และสด ทุกๆ หยด รสดีเสอม แล้วพวกสัปปะดน ก็เปลี่ยนเป็น นมตราอี ปอสระ.. ขาวข้น หวานมัน
4. หลอดนีออน ใช้แล้ว 1 หลอด
4.5 ไม้ไผ่
5. กระดาษทำว่าว
6. แป้งเปียก
7. ขาดไม่ได้ กาวหนังควาย
การทำว่าวว เราจะแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก ทำสายป่าน กับส่วนที่สอง ทำตัวว่าว ภาษาเด็กทำว่าว ส่วนใหญ่จะทำกันแต่ว่าวแขก
วิธีการทำป่าน ก่อนอื่นเอากระป๋องนมที่หาได้ มาทำเป็นครก เมื่อก่อนเคยเอาครกหินมาตำหลอดนีออน เพราะมันละเอียดเร็วดี แต่พอตกเย็นเท่านั้นแหละโดนฟาดก้นลาย เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ผู้ใหญ่เอาครกไปใช้ทำแกงส้มต่อ แกงเสร็จกินแกงส้มอะไรหว่าเผ็ดฉิบโป้ง แสบลิ้นไปหมด เคียวๆ ไปมีอะไรกุบๆกับๆ แถมเลือดออกอีก โดนซิแบบนี้ เลยต้องหันมาใช้กระป๋องนม พอต่ำเสร็จ อย่าเพิ่งทิ้ง เก็บไว้ recycle ต่อ เห็นหรือเปล่าเด็กสมัยก่อนรู้จักคำว่า recycle กันแล้ว
หลังจากตำจนละเอียด ก็จะได้ผงแก้วนีออนละเอียด นำเอามากรองด้วยมุ้ง หรือผ้าขาวบาง ร่อนเอาแต่ผงละเอียด จะได้ผงแบบผงแป้ง เสร็ยแล้วก็เก็บไว้ ผ้าขาวบางที่กรองก็เก็บไว้เดี๋ยวไปใช้อย่างอื่นต่อ ใช้คุ้มจริงๆ
ต่อมา ก่อไฟ เอาหินข้างๆมาทำเป็นเตา เอาไม้ไผ่ แถวๆนั้นแหละมาทำเป็นฟืน เอากระป๋องมาทำเป็นหม้อ ต้มน้ำ แล้วใส่กาวหนังควายลงไป คนๆๆๆ จนเป็นกาวเหนียวๆ ใส่ผงแก้วหลอดนีออนลงไป คนๆๆๆ จนเหนียวพอเหมาะ ขั้นต่อมา ต้องไปหาบ้านใครซักคนที่ใต้ถุนสูง พอดีที่บ้านตอนนั้นใต้ถุนบ้านสูง เป็นบ้านสมัยก่อน เขาเรียกว่าบ้านทรงมะลิลา ก็มองหาเสา เหมาะๆ สักสี่ต้น จากนั้นก็เอากาวที่เราทำไว้ ผสมผงหลอดนีออนมาแล้วเอาหลอดด้ายตราสมอ ไปจุ่มไว้ คนให้ผงนีออนไม่ตกตะกอน ผูกปลายได้ไว้กับเสา แล้วเอาผ้าขาวบางค่อยๆ รูดที่ด้ายน้ำกาวก็จะติดด้ายพร้อมกับผงแก้วนีออน ก็รูดแล้วก็เดินวนเสาสี่ต้นไปเรื่อย แบบขึงเชือกเวทีมวยลุมพินี ทำไปจนด้ายหมดม้วน เป็นอันเสร็จ ตานี้ก็ทิ้งไว้จนกาวแห้ง ก็จะได้สายป่านอันคมกริบ เสร็จแล้วก็หาๆๆๆ กระป๋องนมผงตราหมี สมัยก่อนโนน้ มีเยอะ เอาไว้ใส่น้ำกิน เป็นอะลูมิเนียม สูงๆ หยักๆเป็นลอนๆๆ ไม่ค่อยเห็นแล้ว อยากดูต้องไปร้านกาแฟ โอเลียงที่มีอาแป๊ะแก่ๆ ขาย ยังพอมีเหลือให้เห็นอยู่บ้าง เอากระป๋องมาทำอะไรเหรอ ก็เอามาทำเป็นแกนเก็บสายป่าน เพราะเวลาเราชักว่าว เราต้องตั้งกระป๋องขึ้น เวลาผ่อนสายป่านจะได้ทำได้อย่างคล่องตัว
วิธีการทำว่าว ก็เอาไม้ไผ่มาเหล่าๆๆ ให้ได้ขนาดพอเหมาะ สักสอง อัน เพื่อทำเป็นกระดูกว่าว เอาไม้มาผูกกันแบบไม้กางเขน อัตราส่วนการผูกนี่อยู่ที่ความชำนาญ ว่าเหลือหัวไว้มากน้อยเท่าไหร่ จำได้เล่าๆ ว่าผูกในตำแหน่ง 1 ใน 4 ของไม้ที่ทำแกนว่าว พอผูกเสร็จ ก็จะได้เป็นรูปไม้กางเขน ตานี้ก็ต้องเอาด้ายมาขึงขอบๆ ไม้กางเขน ก็จะได้เป็นสี่เหลี่ยม ขึงให้ไม้แอ่นลงด้านล่างเล็กน้อย พอได้โครงว่าวเสร็จก็เอาไปทาบกับกระดาษทำว่าว แล้วตัดๆ ให้เหลือขอบหน่อยๆ เพื่อจะได้พับแปะกาวแป้งเปียกกับด้ายที่ขึงไว้รอบๆ พอได้ว่าวเสร็จสรรพ ก็ทำหาง ว่าว เป็นอันเสร็จพิธีขั้นสุดท้ายว่าวจะขึ้นหรือไม่ อยู่ที่ตอนขึงว่าวกับสายป่าน ต้องมีความชำนาญว่าควรจะเจาะรูผูกตรงไหน แล้วควรจะเว้นไว้เท่าไหร่ ทำไปลองไป จนพอใจ
สุดท้ายก็เอาไปลองหาที่ว่างๆ ไกลๆ สายไฟหน่อย ทดสอบเสร็จ ก็ได้เวลา ระดมพล เพื่อไปก่อ mob ที่สนามหลวง
ยกพลขึ้นรถเมล์สาย 19 สนามหลวง ศิริราช วงเวียนเล็ก บ้านแขก .... ขึ้นได้เลยพี่ แล้วเราก็เข้าสู่เวทีการต่อสู้ของลูกผู้ช่ายด้วยวิธีการชักว่าว
สำหรับวิธีการไล่ mob สนามหลวง ง่ายนิดเดียว เปิดสนามหลวงให้เป็นตลาดนัดสุดสัปดาห์ แบบสมัยก่อน รับรอง mob เจอลองเจอกับแม่ค้า ไม่กระเจิงให้มันรู้ไป เพราะตอนวันหยุดช่วง ต้นปี ว่าวจะไม่ค่อยเห็น จะเห็นแต่แม่ค้าขายของแย่งพื้นที่ไปหมด คนก็เยอะแยะนัวเนีย เอ้าเร่เข้ามา อับดุลรู้ อับดุลเห็น ยุคไหนสมัยไหนก็มีของแหกตาทั้งนั้น
จบเรื่องว่าวไว้แค่นี้ สวัสดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น